Lopen voor leven

Richard Langerak

Tot 2013 had ik het idee dat de wereld aan mijn voeten lag. Net als vele van jullie waarschijnlijk, had ik nog nooit van de ziekte van Huntington gehoord, maar ineens was de diagnose van Claudia, de moeder van Cindy (mijn vriendin), daar. Langzaamaan leerden we steeds meer over de ziekte en werd duidelijk dat de ziekte ongeneeslijk is. Het is een verschrikkelijke ziekte die alles van je afneemt: je motoriek, je gedachten en herinneringen, je karakter, je persoonlijkheid. En uiteindelijk je leven.

Claudia was nog bij ons toen we drie jaar geleden de Dam tot Dam liepen. We liepen voor haar, 16 kilometer, en daar bij de finish stond ze. Met tranen van verdriet en van trots, en zo blij met wat we hadden gedaan. Een aantal maanden later is ze overleden.

Dit jaar loop ik weer mee, want de strijd gaat door. De ziekte is erfelijk, laat ons nooit meer met rust en nu is het onze beurt om te vechten voor het leven. De ziekte maakt oneindig veel meer kapot, maar ondanks alles blijven we positief. Ondanks alles blijft Cin positief. Hoe dat kan met alles wat er speelt, weet ik niet, maar hiervoor loop ik: voor ons, voor onze twee kinderen, voor ons leven samen.

Ik hoop dat jullie ons met een (kleine) bijdrage met ons gevecht willen helpen.